به نقل از «خبرگزاری آریا»

منطقه 51 کجاست؟‌ پشت پرده مرموزترين پايگاه نظامي جهان

تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۸۰۴۰۷۰

خبرگزاري آريا - وب سايت تکراتو: منطقه 51 که به انگليسي Area 51 يا گروم ليک (Groom Lake) ناميده مي‌شود، مکاني است که همواره با مجموعه‌اي از شايعات همراه بوده است. به عقيده بسياري، اين منطقه که در صحراي نوادا قرار دارد، مرموزترين پايگاه نظامي جهان است که براي انجام پروژه‌هاي سري و تحقيقات روي موجودات فرازميني مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منطقه 51 جايي‌ است که براي آزمايش سيستم‌هاي نوين پروازي و سخت‌افزار‌هاي نظامي فوق سري ايالات متحده در نظر گرفته شده است. در مرکز صحراي نوادا جاده‌اي بي‌نشان و خاکي وجود دارد که به ورودي منطقه 51 (Area 51) منتهي مي‌شود، جايي که فقط توسط حصاري از جنس زنجير محافظت مي‌شود و دروازه‌اي پر ابهت و علائمي هشدار دهنده براي خاطيان دارد.

منطقه 51 چيست؟
تصور مي‌شود در پشت درهاي بسته اين مکان، پايگاهي فوق سري متعلق به ارتش آمريکا وجود داشته باشد که بدون هيچگونه واکنشي، تنها نظاره‌گر شايعاتي است که درباره آن گفته مي‌شود. در آنسوي ورودي منطقه 51 دوربين‌ها تمامي زوايا را تحت کنترل دارند. در بالاي تپه‌اي در دوردست، ماشين باربري سفيد رنگ با شيشه‌هاي دودي قرار دارد که گويا همه‌چيز را تحت نظر مي‌گيرد.
ناظران محلي مي‌گويند پايگاه نظامي، حتي تمامي خرگوش‌ها و لاک‌پشت‌هايي را که در اطراف اين حصار حرکت مي‌کنند، مي‌شناسند. عده‌اي ديگر ادعا مي‌کنند در جاده‌هاي اطراف مرموزترين پايگاه نظامي جهان سنسور‌هايي جاسازي شده است که همه چيز را تحت نظر دارند.

هيچ بيگانه‌اي در مرموزترين پايگاه نظامي فوق‌سري ايالات متحده وجود ندارد، اما اين بدين معنا نيست که اتفاق قابل ذکري آنجا رخ نمي‌دهد. آنچه دقيقا در اين مکان در حال وقوع است، در طي چند دهه گذشته گمانه‌زني‌هاي بي‌پروايي را به بار آورده است. برخي تئوري‌هاي توطئه از وجود بيگانگان فرازميني و موجودات فضايي در اين منطقه حکايت دارند؛ بازديد کنندگاني کهکشاني که از جايي در آسمان بالاي سرمان به تماشاي ما نشسته‌اند.
يکي از پر رنگ و لعاب‌ترين شايعات از رسوايي برخورد رازول (Roswell) در سال 1947 منشا مي‌گيرد؛ يک هواپيما متعلق به شوروي سابق که بر اين اساس توسط يک فرازميني جهش‌يافته هدايت مي‌شده است و بقاياي آن در زمين منطقه 51 باقي مانده است. برخي حتي بر اين باورند که دولت ايالات متحده فرود ماموريت آپولو بر سطح ماه را نيز در يکي از آشيانه‌هاي اين پايگاه فيلمبرداري کرده است.
"اين قدمي کوچک براي يک انسان و جهشي عظيم براي بشريت است.”
آيا اين جمله معروف از نيل آرمسترانگ تنها بخشي از يک سناريو براي عقب نماندن از روس‌ها در رقابت‌هاي فضايي نبود؟ آيا آپولو 17 آخرين پروژه‌اي بود که انسان‌ها را در سطح ماه فرود آورد يا دولت وقت آمريکا اين بازي را صرفا براي ترسيم چهره‌اي مثبت از آمريکا پس از جنگ ويتنام به راه انداخت!
آنچه درخصوص تمامي اين افسانه‌هاي رازآلود با جديت مي‌توان عنوان کرد، آن است که منطقه 51 محلي واقعي است و هنوز هم به فعاليتي ناشناخته ادامه مي‌دهد. همچنين به نظر مي‌رسد که احتمال‌هايي نظير وجود بيگانگان و فيلمبرداري فرود بر روي ماه در اين پايگاه از اساس باطل است، اما به احتمال بسيار، اتفاقي در وراي درهايي بسته اين منطقه مرموز در صحراي نوادا در حال رخ‌دادن است که فقط افراد معدودي مجاز به دانستن آن هستند.
پيتر مرلين (Peter Merlin)، نويسنده و مورخ هوافضا که بيش از سه دهه از عمر خود را به تحقيق در مورد اين منطقه اختصاص داده است، مي‌گويد: "جنبه ممنوعيت منطقه 51، مردم را به سوي فهم بيشتر در مورد آن سوق داده است. مسلما اتفاقات بيشتري آنجا رخ خواهد داد.”

هواپيما‌هاي شناساگر پروژه U-2 قابليت پرواز در ارتفاع بالا را دارند. اين تصوير متعلق به دهه 1950، يک نمونه از اين سازه‌ها را نشان مي‌دهد. (اعتبار: نيروي هوايي ايالات متحده آمريکا /Getty Images)
سرچشمه رمز و راز منطقه 51 کجاست؟
شروع داستان اين منطقه به طور مستقيم با توسعه پروژه هواپيماي اکتشافي U-2 توسط ايالات متحده ارتباط پيدا مي‌کند. پس از جنگ جهاني دوم، اتحاد جماهير شوروي پرده آهنين (Iron Curtain) يا مرز تقسيم کننده اروپا پس از جنگ دوم جهاني در اطراف خود و ساير بلوک شرق را به سمت جنوب امتداد داد و بدين وسيله از انتقال اطلاعات به ساير نقاط جهان جلوگيري کرد.
در سال 1951 شوري از حمله کره شمالي به کره جنوبي در ژوئن 1950 حمايت کرد. به مرور واضح‌تر مي‌شد که کرملين در صدد است تا نفوذ خود را هرچه بيشتر گسترش دهد. آمريکا نگران فناوري و قدرت شوروي براي يک حمله غافلگيرانه بود. اين نگراني از آن جهت بود که تنها يک دهه قبل و در هفتم دسامبر 1941 هواپيما‌هاي جنگنده ژاپن به پايگاه دريايي ايالات متحده آمريکا در پرل هاربر حمله و آنرا نابود کردند. اين حمله قريب به 2500 کشته بر جاي گذاشت.
در اوايل دهه 1950، نيروي هوايي و دريايي ايالات متحده، هواپيماي شناسايي را بر فراز شوروي به پرواز درآوردند. اما اين هواپيما در معرض خطر جدي پدافند هوايي روس‌ها بود. در ماه نوامبر 1954، آيزنهاور، رئيس جمهور آمريکا، برنامه تحت عنوان برنامه توسعه هواپيمايي U-2 را براي توليد هواپيما‌هاي شناساگر پرواز‌کننده در ارتفاع بالا، تائيد کرد.
يکي از اولين دستور‌ها يافتن يک منطقه دوردست و مخفي براي انجام مرحله تمرين و آزمايش اين برنامه بود. در بخش جنوبي بيابان نوادا و در حوالي يک درياچه نمک به نام گروم ليک (Groom Lake)، گزينه مناسب پيدا شد. اين مکان در جريان جنگ جهاني دوم براي خلبانان ارتش هوايي کورپس (Corps)، محل ذخيره مهمات هوايي بوده است.

اين مکان که براساس نقشه، تحت عنوان منطقه 51 شناخته مي‌شود، به يکي از پايگاه‌هاي فوق سري ارتش ايالات متحده تبديل شد. نکته‌اي جالب در خصوص نام اين منطقه وجود دارد! مهندس کلي جانسون (Kelly Johnson)، يکي از طراحان برجسته هوانوردي آمريکايي براي آنکه کارکنان را براي همکاري در اين محل متقاعد کند، هرگز از عبارت منطقه 51 استفاده نمي‌کرد و در عوض عبارت اغواکننده "Paradise Ranch” به معناي مرتع بهشتي را به کار مي‌برد.
گروم ليک چگونه به يک افسانه بدل شد؟
مرحله آزمايش برنامه U-2 در جولاي 1955 آغاز شد و بلافاصله مشاهدات در خصوص اشيايي ناشناس با قابليت پرواز (Unidentified flying object) افزايش يافت. جزئيات گزارش سال 1992 سازمان سيا که در سال 1998 اصلاح و نيز در 2013 به طور کامل منتشر شد، شاهدي بر اين مدعاست. بسياري از اين مشاهدات توسط خلبان‌هاي هواپيما‌هاي تجاري انجام شده بود. اين خلبان‌ها هرگز هواپيماهايي نظير سازه‌هاي U-2 را در چنين ارتفاع بالايي نديده بودند.
در آن زمان پرواز‌هاي خطوط هواپيمايي در ارتفاع بين 10 هزار و 20 هزار پا به انجام مي‌رسيد. هواپيماهاي ارتشي نيز مي‌توانستند به ارتفاع 40 هزار پايي برسند، حتي در آن زمان برخي بر اين باور بودند که پرواز‌هاي سرنشين‌دار امکان بالاتر رفتن از اين ارتفاع را نخواهند داشت. براي مقايسه مي‌توان گفت پروازهاي خطوط هوايي مدرن امروزي مي‌‌توانند در ارتفاع 45 هزار پايي نيز پرواز کنند. با اين تفاسير مشاهده پرنده‌هاي پروژه U-2 در ارتفاع نامعمول 60 هزار پايي جاي شگفتي بسياري داشت.
قاعدتا مقامات نيروي هوايي مي‌دانستند که بخش عمده‌اي از اين مشاهدات توضيح داده نشده مربوط به پروژه U-2 بوده است، اما هرگز اجازه نمي‌دادند آن جزئيات در اختيار عموم مردم قرار گيرند. پس دور از ذهن نيست که "پديده طبيعي تلقي کردن” و يا "يک مطالعه آب‌ و هوايي در ارتفاع بالا”، به عنوان توضيحاتي براي مشاهدات يوفوها تلقي مي‌شد. مانند وقتي که در سال 1960 هواپيما گري پاورز در پروژه U-2 بر فراز آسمان روسيه مورد اصابت يک موشک اس-75 دوينا قرار گرفت و سرنگون شد.

کلي جانسون (Kelly Johnson) سمت چپ، در کنار فرانسيس گري پاورز (Francis Gary Powers) در نمايي که در پس زمينه آن يک هواپيما U-2 ديده مي‌شود. پاورز در سال 1960 در يک پرواز جاسوسي براي سازمان سيا در آسمان اتحاد جماهير شوروي به سر مي‌برد که توسط موشک اس-75 روس‌ها مورد اصابت قرار گرفت و سرنگون شد. پاورز از اين سقوط جان سالم به درد برد، اما توسط نيروي‌هاي شوروي زنداني شد و ديري نگذشت که با يکي از نيروي‌هاي روس معاوضه شد. (اعتبار: نيروي هوايي ايالات متحده آمريکا)
نکته جالبي که در خصوص گزارش منتشر شده سيا در سال 2013 به چشم مي‌خورد، تاييد وجود منطقه 51 است. در حالي که در نسخه سال 1998 هنگام اشاره به نام و موقعيت جغرافيايي پايگاه آزمايش برنامه U-2 اصلاحيه‌هايي به چشم مي‌خورند، اما در نسخه تقريبا بدون اصلاحيه سال 2013 موارد بيشتري از جمله چندين ارجاع به منطقه 51 ، درياچه نمک گروم ليک (Groom Lake) و حتي نقشه اين ناحيه، آشکار شده است.
ماموريت منطقه 51 در اواخر دهه 1950 به پايان رسيد، اما همچنان ساير هواپيماهاي فوق سري ارتش در اين منطقه مورد آزمايش قرار مي‌گيرند. هواپيماي جاسوسي A-12 و تعداد زيادي از هواپيما‌هاي مخفي نظير پرنده شکاري (Bird of Prey)، سکوت آبي (TACIT BLUE) و F-117A در طول اين سال‌ها در صحراي نوادا مورد توسعه و آزمايش قرار گرفتند.
اسناد محرمانه ديگري نيز منتشر شده‌اند که از نقش اين منطقه در "پروژه نان شيرين” (Project Have Doughnut) خبر مي‌دهند. پروژه‌اي محرمانه در دهه 1970 که به منظور مطالعه مخفيانه هواپيما‌هاي ميگ (MiG) اتحاد جماهير شوروي طراحي شد.
"اين قانون سياره زمين است. عامه مردم ادعا مي‌کنند با چيزي ماورايي و آسماني مواجه شده‌اند. در حالي که در حقيقت آن يکي از فوت و فن‌هاي خوب و قديمي آمريکايي هاست.”
مرلين مي‌گويد:
آنها هواپيماها را بر فراز منطقه 51 به پرواز درآوردند … جنگجويان‌مان را به ميدان جنگ فرستادند، تنها براي اينکه تاکتيک‌هاي خود را توسعه دهند. آنها ياد گرفتند که در ازاي مقابله، مي‌توان پيشرفت کرد و اين موضوع کماکان ادامه دارد. به همين دليل است که بجاي ميگ‌هاي 17 و 21، امروز صحبت از ميگ‌‌هاي 29 و سوخوي 27 است.
در سپتامبر سال 2017 يکي از خلبان‌هاي نيروي هوايي آمريکا تحت شرايطي مرموز در پروازي در پايگاه نليس (Nellis) در نوادا و متعلق به نيروي هوايي کشته شد. پنتاگون هويت هوايپما را اعلام نکرد. گمانه‌زني‌ها بر آن است که کلنل اريک شالتز (Eric Schultz) به احتمال زياد با يک جت خارجي که ايالات متحده آن را به دست آورده، پرواز مي‌کرده است.

نمايي بالا از منطقه 51 که در 20 جولاي 2016 به ثبت رسيده است. (اعتبار: Getty Images)
نظريات مربوط به وجود بيگانگان و موجودات فرازميني در اين منطقه در سال 1998 قوت گرفت. وقتي باب ليزر (Bob Lazer) در مصاحبه با شبکه‌هاي محلي لاس وگاس، ادعا کرد زماني که در پايگاه منطقه 51 کار مي‌کرده، بيگانگان را ملاقات و در مهندسي معکوس فضاپيما‌ي آنها کمک کرده است.
بسياري اين نظر را ناديده گرفته و آن را صرفا يک داستان علم تخيلي مي‌پندارند، حتي برخي نيز مانند مرلين که سال‌ها زمان، صرف گفتگو با مهندسان و کارمندان سابق مرموزترين پايگاه نظامي جهان کرده است، از اين طرز تفکر برآشفتند.
پيتر مرلين مي‌گويد:
بعضي از افرادي که در اين مکان‌ها کار مي‌کنند و اين هواپيما‌هاي فوق‌‌العاده را مي‌سازند، تا مرز ديوانگي نيز پيش مي‌روند. اين قانون سياره زمين است. عامه مردم ادعا مي‌کنند که با چيزي ماورايي و آسماني مواجه شده‌اند. در حالي که در حقيقت، آن يکي از فوت و فن‌هاي خوب و قديمي آمريکايي هاست”
واقعيت جايي خارج از صحراي نوادا در جريان است
منطقه 51 امروزه نيز کاربردهاي زيادي دارد. بنابر نقشه‌هاي گوگل ارث (Google Earth) ساخت و سازهاي جديد، به طور مداوم در حال گسترش است. هر روز صبح خيلي زود، با دقت بسيار مي‌توان بالا و پايين رفتن نور‌هايي عجيب و غريب را در آسمان به تماشا نشست. نه، اشتباه نکنيد، يوفوها نيستند!
در حقيقت شما علائم ارسالي (موسوم به Janet) هواپيما مسافربري نيمه مخفي را مشاهده خواهيد کرد که کارکنان را از فرودگاه مک‌کارن لاس وگاس به پايگاه منتقل مي‌کند. در زير مي‌توانيد تصاوير گرفته شده از منطقه 51 توسط گوگل ارث را مشاهده کنيد.



عده‌ کمي در خصوص آنچه اين روز‌ها در سري‌ترين پايگاه نظامي آمريکا در حال رخ دادن است، مطمئن هستند. پيتر مرلين، بر پايه مطالعاتش يک سري حدسيات دارد؛ از جمله بهبود و توسعه تکنولوژي‌هاي مخفي، سلاح‌هاي پيشرفته، سيستم‌هاي جنگي الکترونيکي و به طور ويژه، وسايل نقليه هوانوردي بدون سرنشين.
کريس پوکاک (Chris Pocock)، مورخ برجسته برنامه U-2 و نويسنده چندين کتاب در همين زمينه، به وبسايت Popular Mechanics گفته است:
به گمان من هواپيما‌هاي سري، اشکال نامانوس ارتباطات رادويي، سلاح‌هاي هدايت‌کننده انرژي و ليزر‌ها از موارد تحت توسعه در اين پايگاه هستند.
درست است که شايد تمام روايت‌هاي مربوط به اين مکان، صرفا چيزي بيشتر از يک داستان تخيلي ساختگي نباشند، اما مگر ممکن است عامه مردم را از فکر کردن پيرامون آنچه در وراي حصارهاي پايگاه مي‌گذرد، باز داشت؟
آقاي مرلين مي‌گويد: "در پايه‌اي‌ ترين حالت، بايد گفت اين طبيعت انسان است که در هر زمان، براي فهم چيستي هرآنچه در نظرش مرموز و يا ممنوع باشد، به فکر فرو رود.”
واقعيت باشد يا صرفا يک تخيل، موجودات فضايي به عنوان يک طرح توريستي جدي در اين منطقه نيز مطرح هستند. در سال 1996، ايالت نوادا به عنوان "بزرگراه فرازميني‌ها” نامگذاري شد. از اين جهت که مقاصد گردشگري مانند مرکز تحقيقات بيگانگان (Alien Research Center) و مسافرخانه Little A’Le’Inn در شهر کوچک راچل ( با جمعيت حدود 54 نفر) در اين ايالت چشم‌ها را متوجه خود کرده بود.
از ديگر عجايب گردشگري مربوط به بيگانگان مي‌توان به جايي در بخش غربي منطقه 51 اشاره کرد که داراي فاحشه‌خانه بيگانگان است و بعنوان تنها فاحشه‌خانه دنيا که تم موجودات فرازميني را دارد، تبليغات انجام مي‌دهد.

ورود به درون پايگاه براي عمده افراد نيازمند ارائه کارت نيست. افراد کنجکاو قادر هستند به سمت دروازه‌هاي جلو و عقب حرکت کنند. اگر چنين قصدي داريد، در نظر داشته باشيد، افراد محلي به شما آدرس خواهند داد. همچنين وبسايت Dreamland Resort منبع خوبي پر از نقشه‌ها، مسير‌هاي رانندگي و اطلاعات دست اول است.
با اين حال، براي برنامه‌ريزي يک سفر به سوي منطقه 51 بايد جانب اطمينان را رعايت کرد. آنجا يک بيايان است، بنابراين همراه بردن مقدار زيادي آب، غذاهاي سبک، پوشش‌هاي مناسب آب و هوايي (مخصوص روز‌هاي گرم و شب‌هاي سرد) ضروري به نظر مي‌رسد.
سرويس‌هاي تلفن همراه و جي‌پي‌اس به نظر مي‌رسد کار نخواهند کرد. بنابراين نسخه‌هاي چاپي و نقشه‌هاي واقعي همراه داشته باشيد. پمپ‌هاي بنزين به تعداد کم و در فاصله زياد از يکديگر واقع شده‌اند، بنابراين سوخت‌هاي يدکي و تاير اضافي همراه داشته باشيد.
همچنين به ياد داشته باشيد که دولت حقيقتا نمي‌خواهد شما از اسرار مرموزترين پايگاه نظامي جهان سر در بياوريد. مرلين و پوکک هر دو تاييد کرده‌اند که تحت نظارت شديد قرار دارند و توسط محافظان و نيرو‌هاي امنيتي (از جمله پرواز نزديک يک F-16) مورد ارعاب قرار گرفته‌اند.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۸۰۴۰۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تامین سوخت سه هزار و ۴۴۰ هواپیما از آبادان

 محمد بنی سعید مدیر شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی منطقه آبادان گفت: در سال۱۴۰۲، بیش از ۱۶ میلیون و ۳۸۱ هزار لیتر فرآورده به سه هزار ۴۴۰ فروند هواپیما در مراکز سوختگیری هواپیمایی منطقه آبادان سوخت‌رسانی شده است.

به گفته او این رقم بیانگر رشد ۲۱ درصدی تامین سوخت و افزایش ۳۵ درصدی تعداد فروند هواپیما‌های سوخت گیری شده نسبت سال ۱۴۰۱ است.

 شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی منطقه آبادان دارای دو مرکز سوختگیری هواپیمایی در آبادان و ماهشهر است که مسئولیت سوخت‌رسانی به شرکت‌های هواپیمایی، در فرودگاه‌های جنوب غرب استان را برعهده دارند.

باشگاه خبرنگاران جوان آبادان آبادان